Орчин цагийн Монголын хөгжмийн урлагийн хоёр дахь үеийн онцгой тод нэгэн төлөөлөгч бол Монгол Улсын төрийн дээд шагнал бөгөөд Тэргүүн зэргийн “ЧИНГИС ХААН” одонт, Хөдөлмөрийн баатар, Монгол улсын Төрийн шагналт, Урлагийн гавьяат зүтгэлтэн, хөгжмийн нэрт зохиолч Бямбасүрэнгийн Шарав юм.

Б.Шарав нь 1952 онд Хэнтий аймгийн Жаргалтхаан сумын нутагт төрсөн бөгөөд тэр л үеийн хөдөө нутгийн олонх хүүхдүүдийн жишгээр малын бэлчээрээс бага, дунд сургуулийг дамжин дүүргээд, 1972 онд Улаанбаатар хотын Багш нарыг бэлтгэх сургуулийн дуу хөгжмийн багшийн ангид, 1983 онд Свердловск хотын М.П.Мусоргскийн нэрэмжит Уралын консерваторт хөгжмийн зохиолч мэргэжлээр/багш нь Б.Д.Гибалин, Н.М.Пузей/суралцан төгссөн байна.

Өөрийн балчих наснаас сонсож өссөн гийнгоо, марзай, уртын дуу зэрэг эртний монголчуудын хөгжмийн давтагдашгүй элементийг том төрөл болох симфонизмд гайхам уран шигтгэн шингээж, Дэлхийн хөгжмийн урлагт шинэ хөг нэмж чадсан анхдагч Монголын хөгжмийн зохиолч бол Б.Шарав билээ.